REFLECTIE 2021 & WHATTHEFUCKUPS

HALLO-TOTZIENS-ENINDETUSSENTIJD

Het is alweer tijd voor de laatste blog van 2021. We delen graag ons succes, maar vanaf nu ook onze fuck-ups. In deze versie dus onze ‘whatthefuckups’ van 2021. We worden namelijk veel beter door onze fouten en niet door onze successen! Uiteraard vieren we ook wat al heel goed gaat.

Er stromen steeds meer nieuwe talenten binnen door onze actieve werving bij verschillende instanties en in de wijken. Hetzelfde kunnen we zeggen van de facilitaire bedrijven die hun weg naar Nelis weten te vinden. In Amsterdam timmeren we sinds kort met Fortron aan de weg: Nelis leidt nieuwe talenten op waarna ze een mooie vervolgplek krijgen bij Fortron. Ook met Facilicom, ICS, Asito en CSU zorgen we gezamenlijk voor succesvolle diensten en plekken voor nieuw talent. Samen kunnen we nog veel meer sociaal ondernemen.

Ik kijk niet alleen naar Nelis, maar ook breder naar de maatschappelijke ontwikkelingen in Nederland. We leven in een, vind ik, rare tijd. Zoveel meningen en tegenstellingen. Wij Nederlanders willen altijd overal iets van vinden. Ik hoop persoonlijk dat we onze korte lontjes zullen achterlaten bij het stiekeme vuurwerkafval in 2021. Op loopafstand van ons kantoor op de Binckhorst komen 29 huisjes voor alleenstaande, minderjarige nieuwe Nederlanders. Laten we hun het goede voorbeeld geven in 2022 en laten zien hoe wij vinden dat je echt met elkaar omgaat. Dan kunnen we met trots zeggen ‘Welkom’! Dat zou voor mij het mooiste voornemen zijn. Ik committeer mij bij deze.

Fijne dagen en een vriendelijk 2022,

Ian Smeyers

 

#WHATTHEFUCKUPS
  • Keuzes maken. Overal liggen kansen waar je achteraan kan rennen, teveel gaat dan adhoc. Terug naar de basis. Wat willen wij, waar zijn we goed in en waar is écht behoefte aan. Ja zeggen, maar vooral ook vaak nee.
  • Sociaal ondernemen kan ongezond zijn voor je team. Dit jaar ervaarde we soms teveel werkdruk, wat kan zorgen voor minder gelukkige collega’s en minder werkplezier. Nummer één risico voor sociaal ondernemers lijkt het ontwikkelen van een burn-out of gerelateerde klachten. Aan de ene kant ben bied je met 100% inzet toekomstperspectief voor nieuwe talenten. Aan de andere kant voel je de intensiteit van het sturen op zowel commerciële en maatschappelijke doelstellingen. Het delen van struggles en kwetsbaarheden zorgt wél voor een hechter team.
  • We worstelen met de kwaliteit- en kostenverhouding van onze dienstverlening. Sociaal ondernemen is helaas vaak (nog) duurder, omdat we veel meer (moeten) doen voor onze nieuwe talenten. Tegelijkertijd streven we de hoogst mogelijke kwaliteit na. Een lastige combinatie, want we weten ook dat potentiële klanten kijken naar prijs. Vaak resulteert het erin dat we iedereen blij maken, alleen de eigen financiële balans niet.
  • Alle talenten waarbij het niet gelukt is binnen Nelis. Jongeren die toch terugvielen in oude patronen of voor wie het misschien gewoon nog te vroeg was. Het wordt pas rot als kandidaten uit ons project stappen zonder aan te geven waarom. Dan voelen we ons als een mooi meisje dat in haar jurk zit te wachten op haar date. Je raadt het al… die uiteindelijk niet komt opdagen.
  • Offertes die niet zijn gegund. Soms is dat verklaarbaar en vaak ook niet. Hoe dan ook, altijd jammer als het niet lukt.
  • We willen graag nog meer verduurzamen. Natuurlijk maken we stappen, maar we zijn nog lang niet waar we moeten zijn als het gaat om afval, (regen)water opvang voor onze osmose units, hergebruiken van producten en daarnaast is er ook een hot item als digitaliseren. Dat moet ook veel sneller en dan voel je je soms naast al onze positieve ontwikkelingen, een fuck up.